افکار ناشناخته ی من

ولی خوشبختی واقعا تعریف نداره!

یکی با یه دوچرخه خوشبخته،

یکی بایه هکتار باغ آلبالو،

اون یکی با آدم رویاهاش...

دلت که راضی باشه

خوشبختی...

شما با چی خوشبختید؟

اولین بار که کم میاری

گریه میکنی

دومین بار؛

به رفیقت میگی...

سومین بار؛

سعی میکنی

خودت حل کنی...

چهارمین بار؛

میریزی تو خودت...

آخرین بار؛

دیگه هیچی برات مهم نیست...

فقط لبخند میزنی:)

فاصله گرفتن اصلا چیز بدی نیست.فاصله ها از ما آدمهای بی نیازتر ،دقیق تر و باشهامتری می سازد.حداقلش این است که به دیگران،ان هم صادقانه نشان می دهیم که ما برای خودمان و وقتمان ارزش قائلیم و پای بازی های راست و دروغ کسی نمی رویم. نشان می دهیم اینکه ما درباره خودمان چگونه فکر میکنیم اهمین بیشتری دارد تا آنچه آنها قرار است درمورد ما فکر کنند.به آنها اولویتمان را خاطر نشان میکنیم،چیزی که اکثر مردم از ان غافلند یا جسارتش را ندارند.جسارت نه گفتن!  جسارت انتخاب!

شما میتونید روی اسم من مهرغرور،غیر اجتماعی،

منزوی یا از ادم به دور بزنید،اما نمیتوانید من را برای خسته شدن از ادمهای متظاهر،خودخواه و دروغگو متهم کنید.شما نمیتوانید به من بگوییدچرااز تنش ها دوری میکنی؟

چرا دنباله آرامش میگردی؟یا چرا قصد داری به خودت وارزشهای واقعی زندگیت بیشتر بپردازی؟

شما نمیتوانید به من بگویید:

چرا میخواهی خودت را نجات دهی؟

# نیکی فیروز کوهی

کاش یادمان باشد

با شکستن دل دیگران خوشبخت نمیشویم...

کاش بدانیم؛

اگر دلیل اشک کسی می شویم

دیگر با او طرف نیستیم

با خدای او طرفیم...

امشب یه خورده عصبیم ،ناراحتم و شاید این ناراحتی ناشی از اونه که نگرانه آیندم.بعضی وقتا وقتی آدم با یه سری از ادما برخورد میکنه فقط دوست داره به طرف بگه :((حرف نزن، دهنتو ببند خفه شو.حرف نزنی نمیگن لالی))

واقعا نمیدونم این طرز فکرای مزخرف چیه چراهمه چیز یه جورایی جنسیتی شده.چرا پسرا میتونن برن جلو بگن طرفو دوست دارن ولی ما دخترا تا دلمون یه جا گیر میکنه باید سکوت کنیم تا بلکه فرجی بشه اون طرف مارو ببینه و خب شایدم همه خوش شانس نباشن و این فرج شامل حالشون نشه،و خلاشه همش میگن دختر پیشنهاد بده یه جوریه یا پسرااز دخترایی که پیشنهاد میدن بدشون میاد و تصوره درستی ازش تو ذهنشون درست نمیکنن.

من سوالم اینه چرا ؟؟!مگه ما دخترا دل نداریم حقه انتخاب نداریم؟؟

چرا دیده جامعه واقعا اینجوریه؟چرا حقه هر چیزیو به پسر میده ولی به دختر نه؟؟!!

مثلا مسرا میتونن دوچرخه سواری کنن ،موتور برونن ولی مادخترا نه 

چرا اوناا هر وقت تا هرساعتی بیرون باشن کسی کاری به کارشون نداره و نمیخواد جواب پس بدن کجا بودن ولی برای دخترا وظیفس که جواب پس بدن(البته بگم بستگی به رفتاره خانواده ها هم داره بعضیاشون واقعا  جوری برخورد میکنن که تبعیضی میش نیاد و این خیلی خوبه)

یه وقتایی واقعا دلم میسوزه واسه اینکه دخترم و این جامعه داره تمام تلاششو میکنه که قدرتو بده به پسرا میگه بهترین راننده ها مردانو چمیدونم از این حرفا،راستش هنوز نمیدونم ولی یه وقتایی حس میکنم با پسرا رقیبم و دارم رقابت میکنم و این حرفارو که میشنوم واقعا باور میشه تو میدونه مسابقم و دارم با پسرا مسابقه میدم

واقعاچرا برابری نیست چرا ؟؟؟!!!

چرا این پسرا که ادعای دوست داشتنشون میشه خیلیاشون دخترو بخاطره شخصیتش نمیخوان و به شکل ابزار بهش نگاه میکنن وبعد خیلی راحت میندازنش دور؟؟؟

واقعا خیلی وقتا واسم سواله که این چه عشقو دوست داشتنیه که بعد از گذراندونه بیشتر لحظاته زندگیت با یه نفر و این همه خاطره راحت میتونی بگذریو فراموش کنی؟؟؟اصلا اسمش عشقه ؟؟از اول عشق بوده؟؟بنظرتون اگه عشق واقعی باشه اصلا تاریخ انقضاش تموم شدنیه؟من که اینطوری فکر نمیکنم

اصلا چند درصد از پسرا و مردا هستن که قبل از اینکه شروع کنن یه رابطه رو به عواقبش فکر میکنن؟به اینکه ممکنه ضربه ای به طرفه مقابل وارد کنن فکر میکنن؟؟و چنددرصدشون سره قوله مردونه همیشه موندشون وایمیسنو رفیق نیمه راه نمیشن؟؟

اومدم بگم وارده رابطه شدن آسونه اما حفط کردنش و خوب جلو بردنش اینکه کسی توش صدمه نبینه و رعایت خط قرمزا آسون نیست.وابسته کردنه یه آدمه دیگه به خودت شاید راحت باشه ولی دل کندن و رفع وابستگی خیلی خیلی سخته همونطور که خیلی از دخترا از پسش برنمیان و بعداز تموم شدنه رابطه دست به خودکشی میزنن.

ببینید تویه رابطه دیگه یه نفر نیستید دو نفرید از وقتی شروعش کردید شدیددونفر و باید شادیاتون ناراحتیاتون رو باهم تقسیم کنید و تصمیمایی که میگیرید با همفکریه دونفرتون باشه نه یه نفر تنها.

نمیدونم ولی پسرای این دوره زمونه رو که میبینم خیلی نگران میشم جون اصلا مرد زندگی نمیتونن باشن نمیشه بهشون تکیه کردو تاسف میخورم .با خودم فکر میکنم اصلا بینشون مرد پیدا میشه؟اصلا کسی کهمحکم باشه و بشه بهش تکیه کرد پیدا میشه؟یا همه از دم رفیق نیمه راهن نمیدونم واقعا.

 تا قبل از کنکور با جامعه و بیرون و کلا مردم ارتباطی نداشتم و کله فکرو ذکرم متمرکز رویه هدفمو و آیندم بود.بعد رفتم دانشگاه خب بیشتر تو اجتماع قرار گرفتم ترسام خیلی بیشتر شد و الان واقعا دلم برا قبل از کنکور و اون زمانی که دغذغم فقط کنکور بود و پیشه خونوادم بودم امنیتم تضمینه تضمین بود تنگ شده.

الان هر لحظه که پامو میخوام بزارم بیرون هزارتا استرس و دلهره هست.و خب دختر آبروش خیلی حساس تره.البته این دیدگاهم باز این جامعه کوفتی ایجاد کرده که اگر یه دخترو پسر رابطه داشته باشن همه دختره رو با دیده بد میبینن ولی پسره رو نه و میگن هر کاری کنه پسره و من از این حرف متنفرم و میگم هردو باید برابر باشن اگه رابطه داشتن خطاس پس برای هم دختر و هم پسر باید خطا باشه و هردو باید به یه اندازه مجازات بکشن.

ولی واقعا با این وضعی که پیش اومده دلم میخواد بدونم اصلا مرد تو این جامعه پیدا میشه ،کسی که دوسخ داشتنش ادعا نباشه عمل باشه ،کسی که علاوه بر دله خودش به دله دخترم فکر کنه ،کسی که سعی نکنه به کسی که دوسش داره صدمه ای وارد کنه .یکی که حرفاش در حده حرف نمونه فقط عملم باشه،یکی که وابستگی رو که نشونت میده وابسته موندنم نشون بده. وقعا حس میکنم مرد واقعی واقعا کمیاب شده.

واقعا چنددرصد از پسرا به همی این چیزا فکر میکنن قبله رابطه و اینجورین ؟؟؟!!🤔

از کسی که میگوید:

"شمارا دوست دارم"

امابرای به دست اوردنتان تلاشی نمیکند

راحت بگذرید...!

زمان چیزی را درست نمیکند؛

فقط چیزهایی را میگیرد،

که سالهابعدقلبتارا به کشتن میدهد!

امروز به شدت از دسته استاد اصطلاحات پزشکیمون عصبی شدم.این مردک قرار بود ساعت ۷ عصر از ما امتحان بگیره.همه انلاین بودیم .تک تک تو گروه پیام دادیم استاد امتحان نیومده گفت آماده باشید ۷ و ۱۵ دقیقه امتحان ۷ و ۱۵ دقیقه گذشت و هنوز سوالا تو سایت بارگذاری نشد و برامون نیومد دوباره گفت ۷ ونیم دیگه شروع و باز نیومد و مس از انتظارهای پراز استرس سوالا بالاخره ساعت ۷ و ۴۵ دقه اومد رو سایت ۱۵ سواله تشریحی ۹ دقیقه اخه یکی نیست بگه مردک این تایمت به سوالا نمیخوره این تایمت واسه امتحان تشریحیه نه تست خلاصه امتحان به هر بدبختی بود دادیم و اولین بار بود امتحان مجازی میدادیم  و قبلش هر چی از استاد پرسیدین چطوریه برامون توصیح نداد وقتی تموم شد و ما ثبت امنتحان و پایان ازمون زدیم نوشته بود هیچ سوالی پاسخ داده نشده.یعنی دلم میخواست بگیرم این مردکو خفه کنم رفتم تو گروه دیدم همه بچه ها همینجوری شدن و فقط جوابای دو سه نفر ثبت شده و بقیه رو هوا بعد استاد میگه عب نداره تجربه شد اون لحظه دلم‌میخواست خفش کنماا اخه ادم‌ امتحان میانترم صفر بشه چه تجربه ای براش هست چرا قبل ا زامتحان نگفتی چطور امتحان بدیم‌ و وقتی بچه شروع کردن اعتراض فقط گفت من خودم که باره اولم بود شماهمباره اولتون تجربه شد خدانگهدار .دلم میخواس بگم بری دسته اجل بر نگردی.فقط حیف که نمرمم‌پیشت گیره این ترم تمون شه نمره پایانترممو وارد کردی تو سایت بهت میگم  دنیا دسه کیه مردک😑👊🏻

و ناگفته نماند تازه سامانه مخصوص آزمونه دانشکدمون درست شده و امتحانارگباری گذاشته شدن که ما طرز استفاده از سامانه رو یاد بگیریم خیر سرشون.فردا هم امتحانه تکنیک داریم امیدوارم امتحانه فردا مثه امروز نشه😥😑

امروز از شادی در پوست خود نمیگنجم دوستان🤗.انگار امروز روزه منه و واقعا کلی انرزی مثبت از صبح گرفتم.دلیله حاله خوبم اینه که آیین نامه قبول شدم همون سریه اول و سرهنگه نمیدونم کیه همونی کهامتحان آیین نامه میگرفت کلی تشویق کرد و گفت ماشالا دانش آموز نمونه.هر چند سوالا از لحاط من واقعا سخت نبود ولی از ۲۰ نفری که امتحان دادیم ۱۹ نفر رد شدن و فقط من قبول شدم .اونجا بود که حسه این بهم دست داد که انگار قله اورستو فتح کردم😅🙊.خلاصه اینکه وقتی ازدر کلاس رفتم بیرون ازم پرسیدن قبول شدم یا نه و من با افتخار گفتم بلههههه .یه جوری میگفتن وای آفرین وای خیلی باهوشی خلاصه کلی تعریف کردن ازم دیگه واقعا باورم شد چه کاره شاقی کردم😅🤗. و با این تعریفایی که من اپروز دیدم انگیزم هزار برابر شد برای حرکت به سوی پیشرفت و و فراتر از آن😂😍.

هیجان و خوشحالیه یه دختر پس از قبولی در آیین نامه🤗🍀

محیط زیست و طبیعت یکی از بزرگ ترین موهبت های الهی است، امانتی با ارزش که باید قدرش را دانسته و در حفظش کوشا باشیم.

ما از محیط زیست پاکیزه در جهت سلامتی و شادابی خود بهره می بریم، در سخت ترین شرایط زندگی با پناه بردن به دامان طبیعت و محیط زیستی به دور از تنش و آلودگی خود را آرام می کنیم، انرژی می گیریم و با احیای طراوت و تازگی روحیه با قدرت و انگیزه دوچندان به زندگی ادامه می دهیم اما در مقابل چه کاری برای محیط زیست انجام داده ایم؟

محیط زیست، دریاها، جنگل ها، کوه ها و … گنج عظیمی را در خود پنهان کرده و ما از دل آن ها روزی خود را به دست می آوریم و استفاده ها از آن می کنیم اما بترسیم از آن زمان که استفاده های ما رنگ سوء استفاده بگیرد که این کار عواقب خطرناکی داشته و باید نگران آن روزی باشیم که طبیعت از آلودگی های حاصل از بی فکری های ما به ستوه آمده و خشمگین شود که در آن زمان خشک و تر را با هم خواهد سوزاند.

ما آب ها را آلوده می کنیم آب هم به ما آسیب رسانده و موجب بیماری ما می شود، درختان را قطع می کنیم بی خبر از آن که روزی خواهد رسید که برای فرار از هوایی که آلوده اش کرده ایم به دل همین طبیعتی پناه خواهیم برد که درختانش را قبلا به یغما برده ایم!

ما عادت کرده ایم مهربانی و فراوانی طبیعت و نعمت های بیشمار محیط زیست را هدر دهیم، به خاطر یک ساعت تفریح آن را به آتش بکشیم، دریاچه هایش را آلوده کنیم، آسمانش را سمی کنیم و همه این ها از آن نشات می گیرد که شهر خود را و محیط زیست اطراف مان را خانه خود نمی دانیم تا برای پاکی و نظافتش تلاش کنیم.

غافل از آن که با این کار سلامت آیندگان را به خطر انداخته، سرمایه های آن ها را تلف می کنیم و میراث ما برای فرزندان مان چیزی جز آلودگی هوا، جنگل های بی درخت، دریاچه های خشک نخواهد بود.

چالش حمایت از محیط زیست

مرسی از دعوتت بهار جانم💜💞