خواهانه حق برابر دختر و پسر🙋♀️
امشب یه خورده عصبیم ،ناراحتم و شاید این ناراحتی ناشی از اونه که نگرانه آیندم.بعضی وقتا وقتی آدم با یه سری از ادما برخورد میکنه فقط دوست داره به طرف بگه :((حرف نزن، دهنتو ببند خفه شو.حرف نزنی نمیگن لالی))
واقعا نمیدونم این طرز فکرای مزخرف چیه چراهمه چیز یه جورایی جنسیتی شده.چرا پسرا میتونن برن جلو بگن طرفو دوست دارن ولی ما دخترا تا دلمون یه جا گیر میکنه باید سکوت کنیم تا بلکه فرجی بشه اون طرف مارو ببینه و خب شایدم همه خوش شانس نباشن و این فرج شامل حالشون نشه،و خلاشه همش میگن دختر پیشنهاد بده یه جوریه یا پسرااز دخترایی که پیشنهاد میدن بدشون میاد و تصوره درستی ازش تو ذهنشون درست نمیکنن.
من سوالم اینه چرا ؟؟!مگه ما دخترا دل نداریم حقه انتخاب نداریم؟؟
چرا دیده جامعه واقعا اینجوریه؟چرا حقه هر چیزیو به پسر میده ولی به دختر نه؟؟!!
مثلا مسرا میتونن دوچرخه سواری کنن ،موتور برونن ولی مادخترا نه
چرا اوناا هر وقت تا هرساعتی بیرون باشن کسی کاری به کارشون نداره و نمیخواد جواب پس بدن کجا بودن ولی برای دخترا وظیفس که جواب پس بدن(البته بگم بستگی به رفتاره خانواده ها هم داره بعضیاشون واقعا جوری برخورد میکنن که تبعیضی میش نیاد و این خیلی خوبه)
یه وقتایی واقعا دلم میسوزه واسه اینکه دخترم و این جامعه داره تمام تلاششو میکنه که قدرتو بده به پسرا میگه بهترین راننده ها مردانو چمیدونم از این حرفا،راستش هنوز نمیدونم ولی یه وقتایی حس میکنم با پسرا رقیبم و دارم رقابت میکنم و این حرفارو که میشنوم واقعا باور میشه تو میدونه مسابقم و دارم با پسرا مسابقه میدم
واقعاچرا برابری نیست چرا ؟؟؟!!!
چرا این پسرا که ادعای دوست داشتنشون میشه خیلیاشون دخترو بخاطره شخصیتش نمیخوان و به شکل ابزار بهش نگاه میکنن وبعد خیلی راحت میندازنش دور؟؟؟
واقعا خیلی وقتا واسم سواله که این چه عشقو دوست داشتنیه که بعد از گذراندونه بیشتر لحظاته زندگیت با یه نفر و این همه خاطره راحت میتونی بگذریو فراموش کنی؟؟؟اصلا اسمش عشقه ؟؟از اول عشق بوده؟؟بنظرتون اگه عشق واقعی باشه اصلا تاریخ انقضاش تموم شدنیه؟من که اینطوری فکر نمیکنم
اصلا چند درصد از پسرا و مردا هستن که قبل از اینکه شروع کنن یه رابطه رو به عواقبش فکر میکنن؟به اینکه ممکنه ضربه ای به طرفه مقابل وارد کنن فکر میکنن؟؟و چنددرصدشون سره قوله مردونه همیشه موندشون وایمیسنو رفیق نیمه راه نمیشن؟؟
اومدم بگم وارده رابطه شدن آسونه اما حفط کردنش و خوب جلو بردنش اینکه کسی توش صدمه نبینه و رعایت خط قرمزا آسون نیست.وابسته کردنه یه آدمه دیگه به خودت شاید راحت باشه ولی دل کندن و رفع وابستگی خیلی خیلی سخته همونطور که خیلی از دخترا از پسش برنمیان و بعداز تموم شدنه رابطه دست به خودکشی میزنن.
ببینید تویه رابطه دیگه یه نفر نیستید دو نفرید از وقتی شروعش کردید شدیددونفر و باید شادیاتون ناراحتیاتون رو باهم تقسیم کنید و تصمیمایی که میگیرید با همفکریه دونفرتون باشه نه یه نفر تنها.
نمیدونم ولی پسرای این دوره زمونه رو که میبینم خیلی نگران میشم جون اصلا مرد زندگی نمیتونن باشن نمیشه بهشون تکیه کردو تاسف میخورم .با خودم فکر میکنم اصلا بینشون مرد پیدا میشه؟اصلا کسی کهمحکم باشه و بشه بهش تکیه کرد پیدا میشه؟یا همه از دم رفیق نیمه راهن نمیدونم واقعا.
تا قبل از کنکور با جامعه و بیرون و کلا مردم ارتباطی نداشتم و کله فکرو ذکرم متمرکز رویه هدفمو و آیندم بود.بعد رفتم دانشگاه خب بیشتر تو اجتماع قرار گرفتم ترسام خیلی بیشتر شد و الان واقعا دلم برا قبل از کنکور و اون زمانی که دغذغم فقط کنکور بود و پیشه خونوادم بودم امنیتم تضمینه تضمین بود تنگ شده.
الان هر لحظه که پامو میخوام بزارم بیرون هزارتا استرس و دلهره هست.و خب دختر آبروش خیلی حساس تره.البته این دیدگاهم باز این جامعه کوفتی ایجاد کرده که اگر یه دخترو پسر رابطه داشته باشن همه دختره رو با دیده بد میبینن ولی پسره رو نه و میگن هر کاری کنه پسره و من از این حرف متنفرم و میگم هردو باید برابر باشن اگه رابطه داشتن خطاس پس برای هم دختر و هم پسر باید خطا باشه و هردو باید به یه اندازه مجازات بکشن.
ولی واقعا با این وضعی که پیش اومده دلم میخواد بدونم اصلا مرد تو این جامعه پیدا میشه ،کسی که دوسخ داشتنش ادعا نباشه عمل باشه ،کسی که علاوه بر دله خودش به دله دخترم فکر کنه ،کسی که سعی نکنه به کسی که دوسش داره صدمه ای وارد کنه .یکی که حرفاش در حده حرف نمونه فقط عملم باشه،یکی که وابستگی رو که نشونت میده وابسته موندنم نشون بده. وقعا حس میکنم مرد واقعی واقعا کمیاب شده.
واقعا چنددرصد از پسرا به همی این چیزا فکر میکنن قبله رابطه و اینجورین ؟؟؟!!🤔
