افکار ناشناخته ی من

محیط زیست و طبیعت یکی از بزرگ ترین موهبت های الهی است، امانتی با ارزش که باید قدرش را دانسته و در حفظش کوشا باشیم.

ما از محیط زیست پاکیزه در جهت سلامتی و شادابی خود بهره می بریم، در سخت ترین شرایط زندگی با پناه بردن به دامان طبیعت و محیط زیستی به دور از تنش و آلودگی خود را آرام می کنیم، انرژی می گیریم و با احیای طراوت و تازگی روحیه با قدرت و انگیزه دوچندان به زندگی ادامه می دهیم اما در مقابل چه کاری برای محیط زیست انجام داده ایم؟

محیط زیست، دریاها، جنگل ها، کوه ها و … گنج عظیمی را در خود پنهان کرده و ما از دل آن ها روزی خود را به دست می آوریم و استفاده ها از آن می کنیم اما بترسیم از آن زمان که استفاده های ما رنگ سوء استفاده بگیرد که این کار عواقب خطرناکی داشته و باید نگران آن روزی باشیم که طبیعت از آلودگی های حاصل از بی فکری های ما به ستوه آمده و خشمگین شود که در آن زمان خشک و تر را با هم خواهد سوزاند.

ما آب ها را آلوده می کنیم آب هم به ما آسیب رسانده و موجب بیماری ما می شود، درختان را قطع می کنیم بی خبر از آن که روزی خواهد رسید که برای فرار از هوایی که آلوده اش کرده ایم به دل همین طبیعتی پناه خواهیم برد که درختانش را قبلا به یغما برده ایم!

ما عادت کرده ایم مهربانی و فراوانی طبیعت و نعمت های بیشمار محیط زیست را هدر دهیم، به خاطر یک ساعت تفریح آن را به آتش بکشیم، دریاچه هایش را آلوده کنیم، آسمانش را سمی کنیم و همه این ها از آن نشات می گیرد که شهر خود را و محیط زیست اطراف مان را خانه خود نمی دانیم تا برای پاکی و نظافتش تلاش کنیم.

غافل از آن که با این کار سلامت آیندگان را به خطر انداخته، سرمایه های آن ها را تلف می کنیم و میراث ما برای فرزندان مان چیزی جز آلودگی هوا، جنگل های بی درخت، دریاچه های خشک نخواهد بود.

چالش حمایت از محیط زیست

مرسی از دعوتت بهار جانم💜💞