افکار ناشناخته ی من

همین هفت هشت ماه پیش بود که یه بنده خدایی میگفت ایران جای زندگی نیست اگه میخوای واقعا زندگی کنی باید بری اونور ترکیه ،کانادا هر جایی به جز اینجا.میگفت آرامش اینجا پیدا نمیشه اینجا همش استرس و عذابه و من برگشتم گفتم هیچ جا بهتر از ایران گیرت نمیاد خارج چیه غربت دوراز خانواده آدم دق میکنه.

الان قشنگ مثله همون بنده خدا فکر میکنم الان اینقد دلم میخواد برم که متاسفانه خانواده میگن یه دختر تک و تنها بره خارج چیکار کنه هر وقت شوهر کردی اونوقت🤦🏻‍♀️.اینا رو گفتم بگم وفتی نگاه میکنم چقد عقایدو دیدگاهم  توی یه مدت کم عوض شده همیشه همینجور بوده قبلا خیلی چیزارو اصلا نمیخواستم الان کلی دوسشون دارم.متاسفانه بهم میگن یه مدت بگذره بری سره کار این خارج رفتن وزندگیه اونجا از سرت میفته.نمیدونم شاید حق با اونا باشه اما الان واقعا میخوام که برم نمیگم رشتمو دوست ندارم چون واقعا دارم حتی قصدم اینه که تا ارشدو دکتری برم‌ ولی دوست دارم برم ترکیه استامبول بازیگریم بخونم که البته اینو اصلا جرات نمیکنم جلو خانواده بگم فقط میگم میخوام برم استامبول اگه اینو بگم که سرمو از گردنم جدا میکنن🔪😢.البته که درک میکنم مخالفت رو خب توی یه کشور اسلامی بزرگ شدم اینجا حجاب و قوانینش با اونجا فرق میکنه خیلی زیاد ولی الان واقعا چیزیه که توی این قسمت از زندگیم میخوامش امیدوارم بتونم یه روز بهش برسم.

#شما هم اینطور چیزی واستون پیش اومده که توی یه مدت کم نظرتون درمورد یه مسیل یا دیگاهتون نسبت به یه نوضوع تغییر کنه یا فقط من اینطوریم؟

#موقت