افکار ناشناخته ی من

هرچی با خودم مرور میکنم که یه چیز خوب از این دانشگاه داشته باشم واسه بقیه تعریف کنم هیچی یادم نمیاد😥.

روز به روز که میگذره بیشتر از این شهر و دانشگاها و مسیولای این دانشگاه متنفر میشم 😑😑خدا میدونه از اولش که کرونا اومد من دنباله مهمانیم واسه کار اموزی توی شیراز بودم این همه رفتم ناممو خودم تو اداره کل شیراز پیدا کردم کلی پیگیری کردم رفتم علوم پزشکی صحبت کردم که تهش بشه باید برگردی بندر😑😥

یعنی دلم میخواد زار زار گریه کنم ،تک تک مسئولای دانشگاه رو خفه کنم اون دانشگاهم خراب کنم رو سرشونن

واقعا چه سودی میبرن از اذیت کردن دانشجو نمیدونم.واقعا اون از خابگاهیی که دادن اونم از دانشگاه که اصلا نمیشه اسمه دانشگاه روش گذاشت که از مدرسه هم پوکیده تره هر لحطه که داخلش بودم حس میکردم قراره الان رو سرمون بیا پایین😑😑اصلا درشان یه دانشجوی پیراپزشکی نبود .هیچوقت خدا هم که با آدم راه نمیان حالا من برگردم خدایی نکرده کرونا هم بگیرم همینایی که الان میگن برگرد یه رونشون مسئولیت نمیپذیرن ،واقعا خاک برسرشون که نمیزارن ادم یه  دعای خیر واسشون بکنههه.

از هیچ اشتباهی تو زندگیم به اندازه اینکه این دانشگاه و این شهرو انتخاب کردممم پشیمون نیستمم😑😑

خدا میدونه من چقد از اینکه کردنا اومده و دیگه قرار نیست چشم توی چشه این مسیولا بیفته و اونجا باشم خوشحالم همی دعامم همینه ایشالا که کسی نگیره ولی دانشگاه باز نشه تا ساله اخر که من از این شهرو دانشگاه خلاص شمم😑😥😔

دیگه این شد تجربه واسم که ارشد فقط سخت بمونم واسه شیراز واسه تهرانن همینجوری بدونه اگهی شهر انتخاب نکنم که پشیمون بشم

از این دانشگاه فارغ التحصیل میشم بالاخره و به هر سختی شده تمومش میکنم اما هیچوقت این شهرو به هیچکس پیشنهاد نمیکنم هیچوقت هیچ حاطره خوبی از این دانشگاه و مسئولاش واسم نمیمونه و هیچکدومشونو نمیبخشم واقعااا😑😔😪

واقعا قصد توهین به مردمش ندارم چون واقعا خونگرمن ولی دانشگاش متاسفانه اصلاا جز اینکه با دانشجو مخالفت کنه چیزی بلد نیست